مقایسه اثر استفاده موضعی از عصاره لاپاکو با دیکلوفناک موضعی در استئوآرتریت اولیه زانو

سابقه و هدف: لاپاکو درختی با گلهای متنوع می­باشد که به خانواده بیگنونیاسه تعلق دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه در طب گیاهی پوست آن می­باشد. در سال 1981 میلادی، fda این گیاه را بعنوان یک ماده قابل اطمینان از لحاظ بهداشتی معین نمود. گیاه لاپاکو محتوی 3 تا 7 درصد لاپاکول می­باشد. ماده اخیر مهمترین جزء درمانی این گیاه را تشکیل می­دهد. در ایران در منطقه جنوب گیاهی مشابه بنام انار شیطان وجود دارد که جزء همین خانواده محسوب می­شود پس از بررسی­های بعدی مشخص شد که پوست ساقه این گیاه نیز محتوی 2 تا 7 درصد لاپاکو می­باشد.   در این طرح اثر استفاده موضعی از پوست ساقه گیاه انار شیطان (بصورت عصاره الکلی 20%) با روش استفاده از محلول الکلی دیکلوفناک موضعی در بهبود درد ناشی از استئوآرتریت اولیه زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.   مواد و روشها: نوع مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. گروه هدف از بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. که با توجه به موارد ورود و خروج مطالعه تشخیص استئوآرتریت اولیه زانو برای آنها تایید گردید. گروه هدف به روش تصادفی ساده به دو گروه 40 نفره تقسیم ­شدند. در گروه اول محلول موضعی گیاهی (عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان و در گروه دوم محلول موضعی دیکلوفناک تجزیه ­شد. در هر گروه به بیماران توصیه می­شد که 40 قطره از محلول را در هر نوبت مورد استفاده قرار دهند. میزان استفاده در هر گروه 4 بار در روز برای مدت 4 هفته در نظر گرفته شد. بیماران 4 هفته پس از شروع درمان و 2 هفته پس از اتمام درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی با استفاده از دو معیار nrs و womac صورت گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: علائم استئوآرتریت اولیه زانو به دنبال 4 هفته درمان با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان بطور واضح از درمان با دیکلوفناک موضعی بیشتربود. مطابق با معیار womac 42% بهبود براساس متغیر درد، 41% بهبود براساس متغیر عملکرد جسمانی و 40% بهبود براساس متغیر خشکی مفصل به دنبال 4 هفته درمان با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان مشاهده شد. شدت درد براساس معیار nrs ، 48% بهبود داشت.   نتیجه­گیری: درمان موضعی با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان در حین درمان 4 هفته­ای نسبت به محلول دیکلوفناک موضعی در درمان استئوآرتریت اولیه زانو مؤثرتر است و با مروری بر سایر مطالعات میزان اثر آن در بهبود علائم حتی با nsaid خوراکی برابری می­کند.